لجن خام و مایع تراوش شده از لجن و واحد پس از تصفیه تغییرات زیادی را در طول نظارت بر پارامترها نشان داد. بسان و همکاران (2013) ، که همچنین تنوع زیادی در نمونه های لجن کامیون تمیز پیدا کرد ، اظهار داشت که این تنوع به دلیل عواملی مانند مدت زمان ذخیره سازی ، آب و هوا ، نوع سیستم و ظرفیت تخلیه کامیون رخ می دهد.
غلظت DO در لجن خام به طور متوسط 0.5 میلی گرم در لیتر نشان داد و ، همانطور که انتظار می رفت ، در مایعات پرتولید شده و پس از تیمار ، غلظت DO بیشتر از لجن خام بود. غلظت یافت شده در پرکولات به میزان قابل توجهی کمتر از مایع پس از درمان بود ، برای 0.05 ، که ممکن است به هوادهی مایع مربوط به پمپاژ مایع سوراخ شده از واحد لجن به بعد از درمان مربوط باشد. در واحد متلاشی شده در مورد مقادیر pH ، برای همه نمونه ها ، میانگین بین 6.3 تا 7.5 بود ، که نشان دهنده لجن خام ، مایع نفوذ شده و مایع پس از تصفیه با ویژگی های خنثی بود ، که سرعت رشد بهتر میکروارگانیسم ها را امکان پذیر می کند. دما نیز تغییرات کمی نشان داد ، به طور میانگین برای لجن خام ، مایع نفوذ شده و مایع پس از تصفیه به ترتیب 27.1 ، 26.6 و 25.9 درجه سانتی گراد بود.
جدول 1 غلظت و کارایی حذف سایر پارامترهای مورد تجزیه و تحلیل را نشان می دهد. به طور کلی ، می توان مشاهده کرد که از نظر آماری ، برای سطح معنی داری 5 ، تفاوت معنی داری در غلظت همه پارامترها (به جز باکتریولوژیکی) بین لجن خام (تأثیرگذار بر واحد لجن) و مایع نفوذ شده تأیید شده است. (پساب از واحد لجن). از سوی دیگر ، هنگام ارزیابی مایع پس از تصفیه ، مشاهده شد که افزایش قابل ملاحظه ای در بهبود کیفیت پساب در واحد نفوذ وجود ندارد. سپتیک تانک پایپ گستر در سطح معنی داری 5، ، تفاوت معنی داری در غلظت هیچ یک از پارامترها در پس از درمان مشاهده نشد.